Niebieska gospodarka (Blue economy) – dwa modele odpowiadają temu pojęciu. W dokumentach Banku Światowego termin niebieska gospodarka jest stosowany do opisania gospodarki, która opiera się na wykorzystaniu zasobów oceanów. Z drugiej strony, termin ten stosowany jest do opisania specyficznego modelu gospodarki obiegu zamkniętego opartej na biznesowych innowacjach.

W pierwszym modelu koncepcja Niebieskiej Gospodarki obejmuje wszystkie sektory przemysłu, które oddziałują na zasoby oceaniczne, takie jak rybołówstwo, turystyka, transport i energetyka morska. Kluczowym wyzwaniem jest pogodzenie wszystkich aspektów zrównoważonego rozwoju oceanicznego oraz podjęcie działań w sektorze publicznym i prywatnym na poziomie międzynarodowym.

Termin Niebieska Gospodarka jako model gospodarki zrównoważonego rozwoju został zaprezentowany i opisany przez Guntera Pauliego w publikacji “Niebieska gospodarka: 10 lat – 100 innowacji – 100 000 000 miejsc pracy”. Niebieska Gospodarka prezentowana jest jako rozszerzenie Zielonej Gospodarki. Założeniem tego modelu jest tworzenie innowacyjnych procesów wykorzystywania odpadów jako surowców w wielokrotnych cyklach, opierając się na biologicznych procesach naturalnie występujących w przyrodzie. Model Pauliego postuluje skupienie się biznesów na tworzeniu od razu produktów które mogą być wykorzystywane do kilku procesów w następujących po sobie cyklach zamiast skupiania się na zmniejszaniu kosztów. Dla przykładu – ziarna kawy mogą stać się najpierw napojem, potem kompostem a następnie elementem nawozu. Dzięki wprowadzeniu takiego modelu gospodarki na przestrzeni 10 lat, w oparciu o już funkcjonujące, innowacyjne rozwiązania biznesowe, Pauli szacuje potencjał powstania 100 milionów nowych miejsc pracy, które zbudowane zostaną wyłącznie w oparciu o lokalny potencjał środowiska naturalnego.

Więcej: http://www.theblueeconomy.org/