Drugie życie sofy
Wyzwanie
Z badań przeprowadzonych przez IKEA wynika, że wyrzucając meble, które nadają się jeszcze do użytku, odczuwamy coraz większy dyskomfort – zdajemy sobie sprawę z marnotrawstwa. Dodatkowo, używane meble, jako odpady wielkogabarytowe, trafiają zwykle na wysypisko lub do spalarni. Firma postanowiła wyjść na przeciw potrzebom klientów i umożliwiła im firmy łatwy i wygodny sposób pozbycia się z mieszkania niechcianych sof i foteli w sposób przyjazny społeczeństwu i środowisku.
Opis praktyki
Przy zamówieniu nowego produktu z dostawą, klient może wybrać dodatkową, odpłatną usługę odbioru swojego używanego fotela lub sofy i podpisać oświadczenie darowizny mebla na rzecz Fundacji Habitat for Humanity Poland. Mebel zostanie bezpiecznie przetransportowany do magazynu, a Fundacja oceni, czy może zostać bezpośrednio przekazany jej podopiecznym czy wymaga niewielkiej naprawy lub odświeżenia.
Faza przygotowawcza do wprowadzenia usługi rozpoczęła się w drugiej połowie 2018 r., a 1 marca 2019 r. usługa została wdrożona w sklepach IKEA na Targówku, w Jankach i w Blue City w Warszawie. W ciągu pierwszych 6 miesięcy od uruchomienia testu zrealizowano blisko 90 zamówień odbioru używanych mebli wypoczynkowych. Usługa dostawy i odbioru sof oraz foteli wpisuje się w globalne dążenie do tego, aby biznes IKEA w pełni był oparty na obiegu zamkniętym.
Efekty
Początkowym założeniem sukcesu akcji było przekazanie Fundacji 50% otrzymanych sof i foteli. Okazało się, że w dobrym stanie otrzymano aż 70% mebli, którym dano drugie życie. Stworzyło to wymierne korzyści zarówno dla Fundacji jak i dla firmy transportowej realizującej dodatkowe usługi. Dzięki usłudze IKEA przyczynia się do mniejszego marnotrawstwa, minimalizuje koszty utylizacji odpadów, jednocześnie daje swoim klientom możliwość przekazania niepotrzebnych już mebli osobom potrzebującym. Realizuje tym samym nową wersję swojej strategii People&Planet Positive.
Źródło: Forum Odpowiedzialnego Biznesu, 2019, 15 polskich przykładów społecznej odpowiedzialności biznesu, część IV „Na drodze do gospodarki o obiegu zamkniętym”